DEN HAAG - Per 1 augustus 2011 is de regelgeving van de Wet informatie-uitwisseling ondergrondse Netten (WION) gewijzigd, aldus de Rijksoverheid.

De wijzigingen hebben betrekking op de huis- en kolkaansluitingen, de veiligheidsgebieden en de verstrekking van kaartmateriaal aan agrariërs.

Zowel de wet, de algemene maatregel van bestuur (AMvB) als de ministeriële regeling zijn gewijzigd. De wetswijziging was al in 2010 door de Tweede- en de Eerste Kamer aangenomen.

Ook is de Dienst Regelingen, onderdeel van het Ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie, aangewezen om uitvoering te geven aan de verstrekking van het gratis kaartmateriaal aan agrariërs.

Huisaansluitingen en kolkaansluitingen
Er is geen verplichting (meer) voor netbeheerders om gegevens over huisaansluitingen en kolkaansluitingen uit te wisselen. Op verzoek van de Eerste Kamer is de WION aangepast en vallen huisaansluitingen permanent niet langer onder het bereik van de WION.

Tot nu toe gold dat tot slechts 2016 (de eerste 8 jaar na inwerkingtreding wet) netbeheerders geen verplichting hadden om gegevens over huisaansluitingen uit te wisselen.

Een vrijstelling geldt ook voor de kolkaansluitingen. De kolkaansluitingen zorgen voor de afvoer van het hemelwater vanaf de straatputten via het riool. Aangezien deze putten zichtbaar zijn, kan ook zonder kaarten goed worden bepaald waar deze kolken lopen.

 Uiteraard kan een netbeheerder desgevraagd op vrijwillige basis gegevens leveren over huisaansluitingen of kolkaansluitingen.

Kaartmateriaal voor agrariërs
Agrariërs kunnen (gratis) kaarten krijgen van hun percelen waarop de ligging van netten is aangegeven via de Dienst Regelingen. Dit gaat als volgt: de Dienst Regelingen vraagt gebundeld voor agrariërs kaarten bij het Kadaster op waarop de ligging is aangegeven van de kabels en leidingen in hun grond.

Het Kadaster vraagt het kaartmateriaal bij de netbeheerders op en het gaat via dezelfde route terug en wordt vervolgens in het elektronische dossier van de agrariërs bij Dienst Regelingen geplaatst.

De kaarten worden gratis aan agrariërs beschikbaar gesteld. De maximale oppervlakte waarvoor het kaartmateriaal kan worden opgevraagd is 1500 meter x 1500 meter.

Er moet een groot aantal kaarten worden opgevraagd; hierdoor geldt geen termijn waarbinnen de netbeheerders de gegevens moeten aanleveren en kan ook rekening worden gehouden met de systemen in de keten (Kadaster en netbeheerders).

Er is momenteel een (andere) wetswijziging in voorbereiding, namelijk een vrijstelling voor agrariërs van de verplichting een graafmelding te doen voor ondiepe graafwerkzaamheden tot 50cm in eigen grond.

Desondanks kunnen agrariërs belang hebben bij het kosteloos verkrijgen van liggingsgegevens over netten in hun eigen grond.

Veiligheidsgebieden
Het wettelijke regime voor defensieterreinen is gewijzigd: een aantal defensieterreinen is onder het regime van de veiligheidsgebieden gebracht, zoals militaire luchtvaartterreinen en marinehavens. De overige defensieterreinen, zoals de oefenterreinen, vallen nu onder het reguliere regime van informatie-uitwisseling.

Indien een graafmelding of oriëntatieverzoek betrekking heeft op een veiligheidsgebied vraagt het Kadaster de liggingsgegevens op bij de beheerders, die een net in een veiligheidsgebied hebben liggen.

De ontvangen gegevens worden door het Kadaster gebundeld doorgestuurd naar de beheerder van het veiligheidsgebied. Tot nu toe was dit gedeelte met betrekking tot de informatie-uitwisseling bij veiligheidsgebieden niet geformaliseerd.

De beheerder van het veiligheidsgebied verstrekt vervolgens het kaartmateriaal aan degene die het oriëntatieverzoek of de graafmelding heeft gedaan, tenzij de veiligheid in het geding is.

Verder is bepaald dat beheerders van veiligheidsgebieden bij het Kadaster (wijzigingen in) de grenzen van hun veiligheidsgebieden opgeven, om zo het hierboven beschreven proces goed te laten verlopen.